Паэзія
Усьмешкай-збавеньнем разьліцца
з дыханьнем,
Сагрэць
разьвітальна-спакусьлівым сном,
Адыстар гальлё
ўзысьці песьнятворам
Цьвісьці як Каханьне
– сьвятлом па-над тлом…
фота (c) Дзяніс Мацеша
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
Паэзія
Усьмешкай-збавеньнем разьліцца
з дыханьнем,
Сагрэць
разьвітальна-спакусьлівым сном,
Адыстар гальлё
ўзысьці песьнятворам
Цьвісьці як Каханьне
– сьвятлом па-над тлом…
фота (c) Дзяніс Мацеша
Ба! Выйшаў за межы:
За цела, пакуты,
Зьняволены дух…
І зноўку прачнуўся
Такім, ці заснуў…
Чалавекам?
“Я”
тут.
31.01.2024
Ў прыстаньне адпачынку
Прыходжу каб спавесьці сны
Да ценяў нейчых здымкаў.
Сьцягнуўшы час даўно крыжы,
Ў сатлелых волкіх скрынках
Жывыя, як і мы, яны
Ў словах і учынках.
22.02.2024
Імаверна
Ўсё марна, і “мы” – галаграма:
We run to stay…
Гэты сон –
Мая ваба, збавеньне й драма:
One and the same…
30.11.2023
10.11.2023
Калі мяне накрые сон
саянам-прасьціной,
Сьвятлом атуліць цела сьнег,
паветранай вадой
Размые цень, і толькі птушкі з попелу
радкоў
На міг няўмысьля словам дотыкаў
збунтуюць дол.
Ў несканчоным імкненьні
зданьнёвым “Мы” – госьці…
Нарадзіўся – памры: чораў, глеба ды косьці…
Покуль Куля зьвярнецца на сонечны
бок,
Цемрадзь tempo
зайграе – дамоўка і плот…
Ў векавечным марцьвеньні-чаканьні
“Мы” – хтосьці:
Каляровыя плямы надзеі і злосьці…
Самахоць прысьпяшаем быцьця
калаўрот…
Толькі ў кождым імгненьні Каханьня
“Мы” – Бог.
13.07.2023 “Мы” – Бог
Страціла істасьць
І колеры, й хформы…
Толькі паэзія –
Музыка вольных…
Мо жыў і птушкай –
Куляй зямною…
Але ў кождым з жыцьцяў
“Я” быў з “Табою”…
29.06.2023
Лакрымоза
Парась займае памроку
Й плыве ў забыцьцё неўпрыцям…
Ведае “Я” –
“Ты” далёка…
Ведаеш “Ты” –
“Я”
– там…
Runanubandha
Ці рэкі спадаюць у дол, ці
імкнуцца ўгару?
Чым ёсьць “Мы” ў “сягоньня” й ці будзем заўтра?
Пытаньні зьяўляюцца ў кождым
імгненьні, “Жыву”,
Дапокуль жывая Runanubandha
21.05.2023
Хацеў ба нагадаць, што Паэзія ёсьць прыгажаством. Дык жа няма патрэбы запаскуджваць яе. Няможна перамагчы бруд, памнажаючы яго. Лацьвей пільнавацца гэтае дарогі. Калі будзе нашае слова прыгожым і добрым - будзе й Добрае й Прыгожае й мы здабудзем Свабоду. Ня тую Свабоду, што ў матэрыяльным, але тую, што ёсьць Свабодаю Духу, Чысьцінёю й Сьвятлом.
Сонца ізноўку ўзыходзіць над (новай
парашай) Нашай Зямлёю;
Вабіць прасторы чароўнай (хлорка
і мача) Пяшчота і Пах …
Краю мой – чуцьцяў вятрыска ў (бэтоннай
падлозе) Дзіцячай Далоні…
Сонца, схаваўшыся ў дол,
прачынаецца ў (стукачах і здрадніках) Нас…
09.05.2023
Ўсё хаваецца ў дол…
Па асноведзі чорнай
Плыве
Й распускаецца вечар…
Толькі неба вакол
Жыве…
І “Я”
Зачарованы квецьцем…
21.03.2023
Пераклады маіх вершаў на Гішпанскую мову у межах праекту
***
Lo perderás todo salvo la palabra…
Cuando todo
estalle,
Y cambie su
rumbo la Tierra,
Del
esplendor perenne
El mundo oirá la voz primera…
El último
superviviente
Oirá el
susurro quedo
***
Cada uno da
una letra, un verso…
Que se haga
la guerra,
Y llore
alquitrán el cielo.
Nuestras
letras: un mensaje entero…
Que el
fondo no venga,
Una isla haremos.
***
Todos los
días sin parar
Humea el
crematorio de campo,
Y se hace
cola
Para la tumba-invernadero…
Susurrará
encantado
Lo que
quema:
„Os
„salvaremos“
–
404.
***
Translation by © Ángela Espinosa Ruiz
https://freeallwords.org/dzianis-maciesa/
Распускаецца ўчора,
Заблутаўшы ў несканеччы…
Усё – сон,
А ў ім супакой…
Абыноч толькі шолах
Гукае ў коміне печы…
Нейчы сьцень
Пачуваецца “мной”…
03.04.2023
02.01.2023
Пашалохвае верас
Бязгучліва цень
туманоў…
Плыўмя сунецца цераз
Прастору прыстанішча
сноў…
Распускаецца бераг,
І неба імкнецца далоў…
Пагатове “Я” – ворах,
У літарах простых - Любоў…
01.10.2022
Мы ўроілі сонца й дом –
Хай сустрэнемся ўвечары зноўку
На ганку
Імгненьнем відзежы быцьця…
Хай ілюзія гэтая сон,
Я з Табой застануся ў крозах
Да ранку –
Апошняе ночы Жыцьця…
24.10.2022
У прастору касьмічнае
шлю
Невымоўнае зорам,
Што згасаюць чароўным
сьвятлом –
Карагод агню…
Такжа й я на ўсходках
сыду
Незаўражаным словам…
Вецер шэпатам-лісьцем
сьпяе:
Не памёр – Жыву…
17.10.2022
Мрэе лес…
Там, дзе месяц і сон
Па-над целам ракой -
Супакой…
“Я”
Жывы…
Палымее пяшчота
Й пошугаў рой,
Я з Табой…