Забытыя меньні ў
начоўках-улоньні –
Складаюцца ў словы
Нячутныя „сьні”…
На здымку мінулага молыні
промні
Зьбіраюць у „сёньня”
–
Насланьне Зямлі.
20.11.2024
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
Забытыя меньні ў
начоўках-улоньні –
Складаюцца ў словы
Нячутныя „сьні”…
На здымку мінулага молыні
промні
Зьбіраюць у „сёньня”
–
Насланьне Зямлі.
20.11.2024
А можа гэта ўсё й
няпраўда –
Меньні-займеньні. Пра
што? Аб чым?
Можа не было „ўчора” ды й ня будзе „заўтра”
Можа „Я” й ня быў „Ім”.
У-сны
Пластыка формаў у-сноў:
Ускруціць, узьняцца
Гэта гульня ў Нас з
Табой
І мэдытацыя…
31.10.2024
Падобны да гэных
актораў,
Бо, пэўна, і сам быў такі:
Ствараюць пакутліва
гора,
А неба клянуць за
грахі.
18.04.2024
Паэзія
Усьмешкай-збавеньнем разьліцца
з дыханьнем,
Сагрэць
разьвітальна-спакусьлівым сном,
Адыстар гальлё
ўзысьці песьнятворам
Цьвісьці як Каханьне
– сьвятлом па-над тлом…
фота (c) Дзяніс Мацеша
Ба! Выйшаў за межы:
За цела, пакуты,
Зьняволены дух…
І зноўку прачнуўся
Такім, ці заснуў…
Чалавекам?
“Я”
тут.
31.01.2024
Ў прыстаньне адпачынку
Прыходжу каб спавесьці сны
Да ценяў нейчых здымкаў.
Сьцягнуўшы час даўно крыжы,
Ў сатлелых волкіх скрынках
Жывыя, як і мы, яны
Ў словах і учынках.
22.02.2024
Балотам называюць Дом,
Бацькоў - статкам задзяўбаным,
Які сьпіць.
Дрымота - не залога - схоў,
А там, дзе жабаў краханьне,
І ёсьць Гідзь.
05.12.2023
Сьнежань-сон, кавэрня забыцьця,
Цішыня-дыханьне –
Нейчы “Я”
Сам-на-сам паветрам-мітусьнёй
Абыноч спрачаецца
З “сабой” …
Упрывечар зь нябёсаў зыходзілі
поўні –
Авосьцеж Сьвятло! А яны не былі
Ані цудам, ані holy
fire – дасланыя
Бомбамі промні Каханьня любви.
26.12.2023
Імаверна
Ўсё марна, і “мы” – галаграма:
We run to stay…
Гэты сон –
Мая ваба, збавеньне й драма:
One and the same…
30.11.2023
Патану ў цішыні нейчых думак,
што, праўда,
Ня ёсць у быцьці чымсьці значным,
упарта
Гартае ў “сабе” ўсюдыісты “Я” сны,
Неўзіраны блуканец, а ў ім –
ні-а-ні.
08.12.2023
не - гэта толькі сон (c)
Ў лістападаўскі сон схавацца,
Ізь ім
Паляцець…
Адылі зьледзянець і сьмяяцца
Ды
Звар’яцець.
30.11.2023
10.11.2023
Калі мяне накрые сон
саянам-прасьціной,
Сьвятлом атуліць цела сьнег,
паветранай вадой
Размые цень, і толькі птушкі з попелу
радкоў
На міг няўмысьля словам дотыкаў
збунтуюць дол.
Лакрымоза
Парась займае памроку
Й плыве ў забыцьцё неўпрыцям…
Ведае “Я” –
“Ты” далёка…
Ведаеш “Ты” –
“Я”
– там…
07.06.2022
Я сказаў:
Гэта сон.
Адказала:
Ілюзія сну...
Я шукаў
Не жыцьцё.
Мы шукалі
Мэлёдыю
Нашага сну...
23.05.2022
Сэрцам пачутыя словы:
Блізкія, новыя…
Мова Наша – пачуцьці
Бязьмежныя,
каляровыя...
Наша Мова – Жыцьцё!
І Мы Сьвятлом поўныя.
22.11.2021
Штосьці сарамліва
Нам прашэпча восені лісьцё…
Ціха, палахліва,
Вецер яго зьдзьме ў небыцьцё…
Я не адчуваю больш,
Загінула ўсё…
Вецер зь лісьцем забірае ў нас
Пачуцьці й жыцьцё…
30.08.2021
Гэты цень ад дамоў паглынае
сьвятло,
Дзе нідзе дагарае промнямі вечар,
Я штоноч адчуваю, як хутка жыцьцё
Пакідае нас, зьнічкі спаліўшы ў
сваёй печы…
Гэты шэпат дарог забірае спакой,
Цішыня зараз там, дзе згараюць
сьвечкі
Толькі словы, на досьвітку
чутныя, “Я з
табой”
Непраўдзіва ствараюць атмасфэру
бясьпекі…