01.11.2021
Пер’ем белым ток
Сьцеле…
Ме́лін лёсаў сноп
Зьмеле…
Белым будзе сок -
Зельле
Ў кожным, без жыцьця,
Целе…
23.11.2021
Ноччу гукі зьнікаюць,
Згасаюць агні...
Пакрысе ажываюць
Тыя, хто забіраюць сны…
Яны моўчкі чакаюць
Цемры, мроку, імглы…
Ты ня сьпіш і шукаеш
Выйсьце з гэтай вайны…
08.11.2021
Пераварот…
Тэрор
І правакацыі…
Шалёны,
Гідкі карнавал…
Пачуўшы “Генацыд”,
Успамянуў 30-я?
Канвэер цягне й тых
Хто спаў.
05.09.2021
Зямля ў агні...
Гары...
Гары...
Усё згарыць,
А ты
Плыві
Да неба чыстага,
Да новай зямлі...
27.09.2021
Радзіма, доля,
Тут няволя,
Бы стаю адзін у чорным полі,
І чакаю сонца промні…
Імчыце безь мяне, коні,
Ахапіла болем скроні…
Вольную абраў, ці Волю?
Жыць, ці век шукаць спакою…
Хопіць?! “Хватит?!”
Ды чаго чакаці, браце!?
Прыйдуць забіваці,
Будзеш енчыць: «Маці»…
Толькі кожны з вас
Ва ўскрайнай хаце…
22.08.2021
Свабода
І сны…
Вецер узьнімае лісьце,
Што дала прырода,
Страціўшы былое
Сонечнымі колерамі,
У чаканьні
Новай вясны…
20.07.2021
“Я” той, хто заўсёды быў Тут,
Сьведчыць прырода,
У кожным з прамянёў Сонца,
У капках сьлёз і слове пра Бога,
Лятунках прыгожых, шчасьлівых,
І зьзяў бясконца
Ад зьяўленьня да небасхілу,
Ты чуеш? Сусьвет Жыве!
Я – Свабода!
14.05.2021
Мастацтву быць!
Яно аднойчы пераможа…
Сьвятлом напоўніць кожнага навек…
Патрэбна жыць!
Я літары складаю асьцярожна,
Каб зь іх урэшце выйшаў Чалавек!
10.04.2021
Горад паглынаюць цені,
Сьпі,
Нават ня думай,
Не выходзь,
Ня дыхай…
Бо пачуюць,
Арыштуюць,
Зьнішчаць…
Зноў і зноў маўчыш,
Сьціраючы сьляды…
Хтосьці ўжо палюе,
І наступны Ты…
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
16.03.2021
Колькі дзён
Без свайго жыцьця,
Столькі веры
Ў лепшае,
Колькі імгненьняў
Прасьпіш,
Чыстых, першых,
Столькі імёнаў
На помніках
Будзе, забітых
Сучасным „СМЕРШ”ам…
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
21.01.2021
Гляджу на сябе:
Не мае рукі, быццам,
Падаецца, твар ня мой,
Ды што за жарты?
Я ня свой!
Нібы ў тумане,
Дрыгаю нагамі,
Штось мычу, язык ня мой,
Раптам, штуршок у грудзі,
Мой парушыў сон канвой…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
14.10.2020
На Нямізе
На Нямізе кроў
Шмат вякоў,
Пакідае след
Зноў і зноў,
Не збаўляе час
Ад вянкоў,
На Нямізе кроў
Зноў і зноў…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
