Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.
Можа быць...
26.12.2020
Можа быць, я ўбачу сонца,
Бо не цягнецца ноч бясконца!
Усё імкнецца наперад,
Час бяжыць і бяжыць,
Толькі як без цябе зараз жыць?
Усё магчыма, калі можа быць J
Аўтар Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.11.2020
Вы бачылі кроў на каверкоце?
Яна выглядае чорнай плямай. Плі!
На імгненне ўбачыш неба, у палёце
Пакінуўшы цела, адштурхніся,
плыві…
Тады я і зразумеў усё. Няма ні добрага, ні злога. Няма праўды і няпраўды. Няма „Я”, няма нікога і нічога. Усё адзінае і ў той жа час кожнае асабіста непаўторнае…
14.12.2020
Я ведаю, усё – ілюзія,
Неба, прырода, птушыны спеў,
Сонцам улетку, зімовымі сцюжамі,
Усё, што меў, ці калісьці хацеў…
Я ведаю, Я – ілюзія,
Колькі б абліччаў ты не займеў,
Быццам вобраз, з жывымі пачуццямі,
Ілюзія, толькі ўяўны цень…
14.10.2020
На Нямізе
На Нямізе кроў
Шмат вякоў,
Пакідае след
Зноў і зноў,
Не збаўляе час
Ад вянкоў,
На Нямізе кроў
Зноў і зноў…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
26.11.2020
Калі глядзіш, у
што і хто адзеты,
І хто і як ідзе
перад табой,
То лепш у вольны
час займіся працай,
Не для заробку, працай
над сабой,
Ва ўсіх сваё
жыццё, свае турботы,
Усе маюць розны
погляд і настрой,
Шануй у кожным
права быць свабодным,
Асобнай часткай
свету і душой…
Дзяніс Мацеша
@LITDENMAT
03.08.2020
Шчасце
Хацелася крычаць… Не зварушыў і пылу!
Калі б і атрымалася, не чутна з дна магілы…
Заўжды цягнуўся да жыцця вяршыняў…
А апынуўся ў яме, як і ўсе… Дык хто шчаслівы?!
Не трэба сумаваць, шукаць, хто мілы…
Хто дома лепшы, па жыцці хлуслівы…
Не трэба час губляць! З усяе сілы!
Жыві, пакуль Жывы! Святлом стань пры жыцці! Шчаслівым.
06.10.2020
Страх.
У кожнага свой.
Шукаць вінаватых
Не мае сэнсу.
Не той, хто са зброей,
Сёння герой,
А хто пераступіць жах
Па закліку сэрца…
Для каго і праца
Сэнс жыцця.
Іншы не бачыць свету,
Жадае смерці…
Шлях.
У кожнага свой.
Не асуджай.
Разам мы і кожны з нас.
Верце.
Аўтар Дзяніс Мацеша
Сябры. Сёння той самы час, калі кожны з нас можа стаць кропляй, якая напоўніць святлом наша жыццё і нашу будучыню. Верым і Пераможам!
Прайдуць гады імгненнем, векам,
Заўсёды так бывае з чалавекам,
Насуперак натоўпу і прыкметам,
Я буду заставацца тут,
Я буду ў літарах і словах,
У вершах, спевах і размовах,
У сэрцах, думках, роднай мове,
Я буду заставацца тут,
У кожнай кветачцы ў полі,
У гарадах, дамах, на волі,
Пачуццях радасці ды болю,
Я буду заставацца тут…
18.07.2020
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.06.2020
Я цябе бачыў у сне,
Здавалася б, блізка-блізка,
Як бачыць дрэва ў лісце
Для капак дажджу калыску…
Я мімалётам адчуў
Твой погляд чысты-чысты,
Як сярод кветак ручай
Імкнецца вадой празрыстай…
Толькі б цябе адчуваць
У прыемнай ласкавай цішы…
Я не хацеў размаўляць,
І гукі і словы забыўшы…
Колькі ж часу прайшло,
Пачуцце тое сасніўшы,
Я Цябе буду шукаць,
Хоць тысячу жыццяў пражыўшы…
Аўт Дзяніс Мацеша
Павольны рух жыццёвых спраў
Сярод хітраспляцення вуліц,
Падзей бясконцы карнавал
Гірляндай каляровых фар,
Двары, паркоўкі і туман,
І ранку з вечарамі сувязь…
Ідуць гады,
Змяняецца жыццё,
Былі лясы,
Дзе толька кінеш вока,
Знішчаецца,
І пойдзе ў забыццё
Вада з крыніц,
І смак з маліны соку,
Усё знікае,
Салаўіны спеў
Не чутны,
Гракае сарока,
Спыніцца б!
Крыкнуць не паспеў,
Як знік і сам,
Не выплысьці. Глыбока…
07.07.2020
27.05.2020
Раптам разумееш, штосьці ёсць!
З іншага, магчыма, часу…
Тое, што аднойчы адбылося,
Падаецца, ужо бачыў…
Нібы выбух, думка “Вось Яно”!
І адначасова абуджэнне,
Розуму увагу заняло
Першае ж наступнае імгненне…
8-10 .01.2020
Што, калі няма дарогі?
Як не зблукаць у жыцці?
Тут іншай не знайсці свабоды,
Заплюшчыць вочы і ісці…
Што, калі не бачыш праўды?
Калі ў роспачы сапраўднай?
Калі авалодаў жах?
Ведай, усё ў тваіх руках!
Лепш, чым Сам, не дапаможа,
Ані Сябра, ані Божа…
Ты адказны за свой век,
Бо назваўся Чалавек…
01.06.2020
Каму свабода,
Каму роспач адзіноцтва,
Каму вайна,
Каму працоўны час…
Але, заўсёды ёсць той, каму хочацца
Пражыць той лёс, цяжкі для нас…
26.05.2020
Я – Пачакун.
Не чалавек.
Я проста ёсць
Без радасці, без злосці…
Не маю ні пачатку, ні канца.
Я – Пачакун.
Чаго чакаю?
Штосьці…
Цудоўна ўсё навокал і прыгожа,
У кожнай кроплі свету цуд!
Цячэ крыніца, ззяе збожжа,
І дзьмухавец пускае пух!
Аблокі белыя ў небе,
Нібы магутны волат, дуб!
Птушыны спеў ў ліловым бэзе
Зачараваў прыемна слух!
Прыгожа раніцай і ноччу
Цяпло адчуць і гоман дожджу!
Прымаюць казку, дзіўнасць вочы,
З прыродай кожны момант крочу!
19.01.2020
Цішыня
Толькі ноччу ажывае цішыня,
У гарадах няма свабоды,
Сярод іншых дзіўнасцей прыроды,
Цішыня – то гук неверагодны…
Паміж вуліц і дарог, сярод дамоў,
Моўчкі адшукай яе прыкметы,
Нават у мурашніках жылых, сярод кватэр,
Ты яе адчуеш у паветры…
Усім сэрцам прасякнуцца,
зразумець,
Цішыня – адказ на ўсе пытанні…
Слухай, і ўбачыш пэўны сэнс,
Пачуццё адзінасці з дыханнем…
Фота ўзята з fotoprizer.ru
