Балотам называюць Дом,
Бацькоў - статкам задзяўбаным,
Які сьпіць.
Дрымота - не залога - схоў,
А там, дзе жабаў краханьне,
І ёсьць Гідзь.
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
Балотам называюць Дом,
Бацькоў - статкам задзяўбаным,
Які сьпіць.
Дрымота - не залога - схоў,
А там, дзе жабаў краханьне,
І ёсьць Гідзь.
05.12.2023
Сьнежань-сон, кавэрня забыцьця,
Цішыня-дыханьне –
Нейчы “Я”
Сам-на-сам паветрам-мітусьнёй
Абыноч спрачаецца
З “сабой” …
щоб нарешті
розквітнути
фіалкою. (Максим Кривцов)
Песьняй над ворывам сон разьліецца
Зь вясновым крылом…
Чуеш?
Уразьнік на золку шапоча
Пялёсткамі слоў…
08.01.2024
10.11.2023
Калі мяне накрые сон
саянам-прасьціной,
Сьвятлом атуліць цела сьнег,
паветранай вадой
Размые цень, і толькі птушкі з попелу
радкоў
На міг няўмысьля словам дотыкаў
збунтуюць дол.
задушны вецер
несхаць сон патурбаваў
сыходзіць лісьцё
“Мы”
–
Птушкі ўяўныя
Дзьве
Ў “анідзе” …
Кахаю Цябе…
03.07.2023
Ў несканчоным імкненьні
зданьнёвым “Мы” – госьці…
Нарадзіўся – памры: чораў, глеба ды косьці…
Покуль Куля зьвярнецца на сонечны
бок,
Цемрадзь tempo
зайграе – дамоўка і плот…
Ў векавечным марцьвеньні-чаканьні
“Мы” – хтосьці:
Каляровыя плямы надзеі і злосьці…
Самахоць прысьпяшаем быцьця
калаўрот…
Толькі ў кождым імгненьні Каханьня
“Мы” – Бог.
13.07.2023 “Мы” – Бог
Хацеў ба нагадаць, што Паэзія ёсьць прыгажаством. Дык жа няма патрэбы запаскуджваць яе. Няможна перамагчы бруд, памнажаючы яго. Лацьвей пільнавацца гэтае дарогі. Калі будзе нашае слова прыгожым і добрым - будзе й Добрае й Прыгожае й мы здабудзем Свабоду. Ня тую Свабоду, што ў матэрыяльным, але тую, што ёсьць Свабодаю Духу, Чысьцінёю й Сьвятлом.
Сонца ізноўку ўзыходзіць над (новай
парашай) Нашай Зямлёю;
Вабіць прасторы чароўнай (хлорка
і мача) Пяшчота і Пах …
Краю мой – чуцьцяў вятрыска ў (бэтоннай
падлозе) Дзіцячай Далоні…
Сонца, схаваўшыся ў дол,
прачынаецца ў (стукачах і здрадніках) Нас…
09.05.2023
Пераклады маіх вершаў на Гішпанскую мову у межах праекту
***
Lo perderás todo salvo la palabra…
Cuando todo
estalle,
Y cambie su
rumbo la Tierra,
Del
esplendor perenne
El mundo oirá la voz primera…
El último
superviviente
Oirá el
susurro quedo
***
Cada uno da
una letra, un verso…
Que se haga
la guerra,
Y llore
alquitrán el cielo.
Nuestras
letras: un mensaje entero…
Que el
fondo no venga,
Una isla haremos.
***
Todos los
días sin parar
Humea el
crematorio de campo,
Y se hace
cola
Para la tumba-invernadero…
Susurrará
encantado
Lo que
quema:
„Os
„salvaremos“
–
404.
***
Translation by © Ángela Espinosa Ruiz
https://freeallwords.org/dzianis-maciesa/
09.05.2022 (Ne verba pro farina)
Сама сябе ня
даглядзіць
Парэчка ды маліна.
Гарбату трэба
саладзіць –
Што б ні было,
Жыцьцё ня зьменіцца
Й не замарудзіць ход…
Сусьвет ня зьнікне,
Зоркі, як і сёньня,
Будуць ладзіць карагод…
Было б сьвятло,
Нас не зламаюць
Болю полымя й астрог…
Мы парасьцем з насеньня
Будзем зноў і зноў з’яўляцца
Ў гэты сьвет, бо
Мы й ёсьць Бог.
04.11.2021
Я ў ценях сьвітанку
Шукаю сябе…
Гэтак дома, калісьці, ранкам,
Я вітаўся з сьвятлом,
Зьбіраючы промні жыцьця
На ганку…
29.12.2021
Шукаю мяжу
Сваёй
Адзіноты…
Што гэта?
Крыжыкі?
Ноты?
Літары.
Я дапішу,
Але,
Потым…
26.12.2021
З дымам белым
Зьнікае ўсё
Зноў,
Дзе канец –
Там пачатак
Новага,
Дзе
Растаньне –
Каханьне й любоў.
13.12.2021
Намалюй мой партрэт
Вугальлём на пяску –
Забірае абра́з
прыбой...
Закруціўся сюжэт,
Размываючы маску,
Сьцягнуўшы мяне з
галавой.
09.12.2021
Водар чароўны…
Шэпат…
Капкі дажджу
Кранаюць далонь…
Я быў апошні…
Лета…
Думкі й рэчы –
Маўклівы палон…
04.12.2021
Падарожжа ў сябе –
Недасяжны космас.
Мы ў пачуцьцях
сьляпых
Адлюстроўваем сьвет…
Падарожжа ў сябе –
Гэта зьнішчыць розум,
Што ў крупках
вобразаў
Бачыць Сусьвет…
16.11.2021
Я хацеў ба застацца тут –
Дух мой шэпча нясьмела ў вершы…
Хай на некалькі дзён, ці мінут…
Калі разам, ці ёсьць Вышэйшы?
Я хацеў ба пакінуць тут
Пра сябе ўспамін лепшы…
Мне сусьвет дае новы маршрут,
Толькі Наш быў усё ж першы…