27.09.2021
Заўтра наш прыйдзе час,
Заўтра працягнем бой,
Заўтра кожны з нас,
Заўтра ўсяк герой...
Толькі, дзе мы, а дзе заўтра?
Зараз жыві сабой!
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
27.09.2021
Заўтра наш прыйдзе час,
Заўтра працягнем бой,
Заўтра кожны з нас,
Заўтра ўсяк герой...
Толькі, дзе мы, а дзе заўтра?
Зараз жыві сабой!
07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Падае долу сьнег,
Ідзе чалавек...
Маўкліва пакідае сьлед
Праз свой век...
Прыслухацца, чутны сьмех,
І болю вялізны мех...
Глядзі, ці не твой той сьлед?
Што замятае сьнег...
9.01.2021
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.
Можа быць...
26.12.2020
Можа быць, я ўбачу сонца,
Бо не цягнецца ноч бясконца!
Усё імкнецца наперад,
Час бяжыць і бяжыць,
Толькі як без цябе зараз жыць?
Усё магчыма, калі можа быць J
Аўтар Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.11.2020
Вы бачылі кроў на каверкоце?
Яна выглядае чорнай плямай. Плі!
На імгненне ўбачыш неба, у палёце
Пакінуўшы цела, адштурхніся,
плыві…
26.11.2020
Калі глядзіш, у
што і хто адзеты,
І хто і як ідзе
перад табой,
То лепш у вольны
час займіся працай,
Не для заробку, працай
над сабой,
Ва ўсіх сваё
жыццё, свае турботы,
Усе маюць розны
погляд і настрой,
Шануй у кожным
права быць свабодным,
Асобнай часткай
свету і душой…
Дзяніс Мацеша
@LITDENMAT
03.08.2020
Шчасце
Хацелася крычаць… Не зварушыў і пылу!
Калі б і атрымалася, не чутна з дна магілы…
Заўжды цягнуўся да жыцця вяршыняў…
А апынуўся ў яме, як і ўсе… Дык хто шчаслівы?!
Не трэба сумаваць, шукаць, хто мілы…
Хто дома лепшы, па жыцці хлуслівы…
Не трэба час губляць! З усяе сілы!
Жыві, пакуль Жывы! Святлом стань пры жыцці! Шчаслівым.
06.10.2020
Страх.
У кожнага свой.
Шукаць вінаватых
Не мае сэнсу.
Не той, хто са зброей,
Сёння герой,
А хто пераступіць жах
Па закліку сэрца…
Для каго і праца
Сэнс жыцця.
Іншы не бачыць свету,
Жадае смерці…
Шлях.
У кожнага свой.
Не асуджай.
Разам мы і кожны з нас.
Верце.
Аўтар Дзяніс Мацеша
Сябры. Сёння той самы час, калі кожны з нас можа стаць кропляй, якая напоўніць святлом наша жыццё і нашу будучыню. Верым і Пераможам!
Прайдуць гады імгненнем, векам,
Заўсёды так бывае з чалавекам,
Насуперак натоўпу і прыкметам,
Я буду заставацца тут,
Я буду ў літарах і словах,
У вершах, спевах і размовах,
У сэрцах, думках, роднай мове,
Я буду заставацца тут,
У кожнай кветачцы ў полі,
У гарадах, дамах, на волі,
Пачуццях радасці ды болю,
Я буду заставацца тут…
18.07.2020
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.06.2020
Я цябе бачыў у сне,
Здавалася б, блізка-блізка,
Як бачыць дрэва ў лісце
Для капак дажджу калыску…
Я мімалётам адчуў
Твой погляд чысты-чысты,
Як сярод кветак ручай
Імкнецца вадой празрыстай…
Толькі б цябе адчуваць
У прыемнай ласкавай цішы…
Я не хацеў размаўляць,
І гукі і словы забыўшы…
Колькі ж часу прайшло,
Пачуцце тое сасніўшы,
Я Цябе буду шукаць,
Хоць тысячу жыццяў пражыўшы…
Аўт Дзяніс Мацеша
Павольны рух жыццёвых спраў
Сярод хітраспляцення вуліц,
Падзей бясконцы карнавал
Гірляндай каляровых фар,
Двары, паркоўкі і туман,
І ранку з вечарамі сувязь…
Ідуць гады,
Змяняецца жыццё,
Былі лясы,
Дзе толька кінеш вока,
Знішчаецца,
І пойдзе ў забыццё
Вада з крыніц,
І смак з маліны соку,
Усё знікае,
Салаўіны спеў
Не чутны,
Гракае сарока,
Спыніцца б!
Крыкнуць не паспеў,
Як знік і сам,
Не выплысьці. Глыбока…
07.07.2020
27.05.2020
Раптам разумееш, штосьці ёсць!
З іншага, магчыма, часу…
Тое, што аднойчы адбылося,
Падаецца, ужо бачыў…
Нібы выбух, думка “Вось Яно”!
І адначасова абуджэнне,
Розуму увагу заняло
Першае ж наступнае імгненне…
8-10 .01.2020
Што, калі няма дарогі?
Як не зблукаць у жыцці?
Тут іншай не знайсці свабоды,
Заплюшчыць вочы і ісці…
Што, калі не бачыш праўды?
Калі ў роспачы сапраўднай?
Калі авалодаў жах?
Ведай, усё ў тваіх руках!
Лепш, чым Сам, не дапаможа,
Ані Сябра, ані Божа…
Ты адказны за свой век,
Бо назваўся Чалавек…
01.06.2020
Каму свабода,
Каму роспач адзіноцтва,
Каму вайна,
Каму працоўны час…
Але, заўсёды ёсць той, каму хочацца
Пражыць той лёс, цяжкі для нас…
26.05.2020
Я – Пачакун.
Не чалавек.
Я проста ёсць
Без радасці, без злосці…
Не маю ні пачатку, ні канца.
Я – Пачакун.
Чаго чакаю?
Штосьці…
Цудоўна ўсё навокал і прыгожа,
У кожнай кроплі свету цуд!
Цячэ крыніца, ззяе збожжа,
І дзьмухавец пускае пух!
Аблокі белыя ў небе,
Нібы магутны волат, дуб!
Птушыны спеў ў ліловым бэзе
Зачараваў прыемна слух!
Прыгожа раніцай і ноччу
Цяпло адчуць і гоман дожджу!
Прымаюць казку, дзіўнасць вочы,
З прыродай кожны момант крочу!
19.01.2020
Цішыня
Толькі ноччу ажывае цішыня,
У гарадах няма свабоды,
Сярод іншых дзіўнасцей прыроды,
Цішыня – то гук неверагодны…
Паміж вуліц і дарог, сярод дамоў,
Моўчкі адшукай яе прыкметы,
Нават у мурашніках жылых, сярод кватэр,
Ты яе адчуеш у паветры…
Усім сэрцам прасякнуцца,
зразумець,
Цішыня – адказ на ўсе пытанні…
Слухай, і ўбачыш пэўны сэнс,
Пачуццё адзінасці з дыханнем…
Фота ўзята з fotoprizer.ru