Там, дзе ніхто не жыве
Вечар сьцірае твой
сьлед,
І, па-за тым сном,
Дрэвы размаўляюць са
мной
Праз паўпразрыстае
шкло.
Памяць – адбітак у
мгле,
Нам не стае слоў.
Там, дзе ніхто не
жыве,
Я й пабудую свой дом.
08.09.2025
фота: Дзяніс Мацеша (c)
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
Вечар сьцірае твой
сьлед,
І, па-за тым сном,
Дрэвы размаўляюць са
мной
Праз паўпразрыстае
шкло.
Памяць – адбітак у
мгле,
Нам не стае слоў.
Там, дзе ніхто не
жыве,
Я й пабудую свой дом.
08.09.2025
фота: Дзяніс Мацеша (c)
Où va-t-on?
Толькі рэха…
Спыніся недзека тут –
„Я” прыехаў.
фота: Дзяніс Мацеша (c)
Дарогамі сноў – несканчонасьці кола:
Мінае усё, толькі неба
даўжэй.
Вяртаецца зноўку да ночы і горад –
Закончыць свой круг і прачнуцца ў „далей”.
27.04.2025
Фота: Дзяніс Мацеша (С)