ПЕРШЫМ...

 

Адкінуўшы ўсе „чаму”,

Збочыць на тую-ж сьцежку,

Узорыцца ў цішыню –

Убачыць: Ты ня быў першым…

01.07.2024

І САМ БЫЎ ТАКІ

 

 

Падобны да гэных актораў,

Бо, пэўна, і сам быў такі:

Ствараюць пакутліва гора,

А неба клянуць за грахі.

18.04.2024

ЕДУ ПАВОЛІ

ночы нястомна

жабкі ідуць да вады

еду паволі

ПАЭЗІЯ

 

Паэзія

 

Усьмешкай-збавеньнем разьліцца з дыханьнем,

Сагрэць разьвітальна-спакусьлівым сном,

Адыстар гальлё ўзысьці песьнятворам

Цьвісьці як Каханьне – сьвятлом па-над тлом…

    

фота (c) Дзяніс Мацеша

“Я” ТУТ

 

Ба! Выйшаў за межы:

За цела, пакуты,

Зьняволены дух…

І зноўку прачнуўся

Такім, ці заснуў…

Чалавекам?

“Я” тут.

31.01.2024

НІЧОГА АКРОМ ТЛА

 

Шукае “Я” свой сон-сябе

За кругачасам шкла.

Глядзі, ці не глядзі – ў вакне

Нічога акром тла.

19.02.2024

 

ЯНЫ

Ня йдуць на могліцах гады –

Ў прыстаньне адпачынку

Прыходжу каб спавесьці сны

Да ценяў нейчых здымкаў.

 

Сьцягнуўшы час даўно крыжы,

Ў сатлелых волкіх скрынках

Жывыя, як і мы, яны

Ў словах і учынках.

22.02.2024 

 

 

ГІДЗЬ

Балотам называюць Дом,

Бацькоў - статкам задзяўбаным,

Які сьпіць.

Дрымота - не залога - схоў,

А там, дзе жабаў краханьне,

І ёсьць Гідзь.

НЕЙЧЫ "Я"

 

05.12.2023

 

Сьнежань-сон, кавэрня забыцьця,

Цішыня-дыханьне –

Нейчы “Я”

 

Сам-на-сам паветрам-мітусьнёй

Абыноч спрачаецца

З “сабой” …

РОЗКВІТНУТИ ФІАЛКОЮ

 

та скоріше б уже весна

щоб нарешті

розквітнути

фіалкою.    (Максим Кривцов)

 

Песьняй над ворывам сон разьліецца

Зь вясновым крылом…

Чуеш?

Уразьнік на золку шапоча

Пялёсткамі слоў…

08.01.2024