Доля...

 

07.04.2021

 

Пустыя вочы дамоў,

Таполя…

Больш не чуваць галасоў

З поля…

Шэпат вятроў і сьпеў ручаеў,

Воля…

Тут маё сэрца і кроў,

Доля…

Дзяніс Мацеша

@litdenmat

Сучасным СМЕРШАМ...

 

16.03.2021

 

Колькі дзён

Без свайго жыцьця,

Столькі веры

Ў лепшае,

Колькі імгненьняў

Прасьпіш,

Чыстых, першых,

Столькі імёнаў

На помніках

Будзе, забітых

Сучасным „СМЕРШ”ам…

Дзяніс Мацеша

@litdenmat

МЫ

 

24.03.2021

 

Мы толькі ў думках „Мы”…

Гляджу зацемкі,

Тое, сёе…

Страчана былое,

А жывое толькі там,

Па-за дыханьня гукам,

Слухай рытм душы…

Дзяніс Мацеша

@litdenmat

Я Чую Вас...

 

10.03.2021

 

Я чую вас…

Нейкія словы

Шэпча мне

Голас ціхі,

Мо розуму майго,

А мо й госьця,

Аднекуль

Адтуль

Хтосьці…

І ў дзень, і ў ноч,

Мне гаворыць

Штосьці…

Дзяніс Мацеша

@litdenmat

Дзе дзьверы?!

 

13.03.2021

 

Шукаеш па вуглах кватэры,

Шукаеш там, дзе зьнікае вера,

Меру, якую сабе адмерыў,

Цела, што табе хтось даверыў,

Попел і вецер стануць прыпевам

Імгненьням апошнім тваім, і сьпевам,

Адкуль, для каго і зь якой халеры

Гэта назвалі жыцьцём…

Куды зьбегчы? Дзе дзьверы?

Дзяніс Мацеша

@litdenmat

Зіма

 

28.02.2021

 

Апошні дзень зімы,

Не заціхае вецер,

Камякі лятуць

І тут, і там,

У кудасе я, раптам,

Сам сябе прыкмеціў,

Тут пабыў, і там,

Усё жыцьцё

Ў кругаверці…

Мы ляцім зусім кароткі шлях,

Пражыць імгненьне б,

Не памерці

На ляту,

Сустрэўшы вецьце…

ТЫ

 07.02.2021

ТЫ

Закінь у сьметнік тэлевізар,

Замест яго ў акно глядзі!

Пакуль твой за цябе рабілі выбар,

Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,

Глядзі ў люстэрка, асцярожна!

Там ката маска і драты…

Як жа такое адбылося?

За ўсё адказны кожны ТЫ.

СЬНЕГ

 

27.01.2021

 

Сьнег схавае бруд,

Барыкады з калючкі,

Схавае зялёныя сьцяжкі,

Што пакінулі ў сьметніках людзі,

І безьліч іншых атрут,

Сьнег чысты,

Яго колер белы,

Часам шэры,

Іскрысты,

Амаль празрысты,

Сьнег выклікае пачуцьці,

Часам, гэта любоў,

Сьнег амаль усё схавае,

Коўдрай накрые,

Але не схавае кроў…

Аўт Дзяніс Мацеша

@litdenmat

РАССТРЭЛ...

 

21.01.2021

 

Гляджу на сябе:

Не мае рукі, быццам,

Падаецца, твар ня мой,

Ды што за жарты?

Я ня свой!

Нібы ў тумане,

Дрыгаю нагамі,

Штось мычу, язык ня мой,

Раптам, штуршок у грудзі,

Мой парушыў сон канвой…

@litdenmat

Дзяніс Мацеша

Сьлед...

 Падае долу сьнег,

Ідзе чалавек...

Маўкліва пакідае сьлед

Праз свой век...

Прыслухацца, чутны сьмех,

І болю вялізны мех...

Глядзі, ці не твой той сьлед?

Што замятае сьнег...

9.01.2021

Аўт Дзяніс Мацеша

@litdenmat