13.03.2021
Шукаеш па вуглах кватэры,
Шукаеш там, дзе зьнікае вера,
Меру, якую сабе адмерыў,
Цела, што табе хтось даверыў,
Попел і вецер стануць прыпевам
Імгненьням апошнім тваім, і сьпевам,
Адкуль, для каго і зь якой халеры
Гэта назвалі жыцьцём…
Куды зьбегчы? Дзе дзьверы?
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
28.02.2021
Апошні дзень зімы,
Не заціхае вецер,
Камякі лятуць
І тут, і там,
У кудасе я, раптам,
Сам сябе прыкмеціў,
Тут пабыў, і там,
Усё жыцьцё
Ў кругаверці…
Мы ляцім зусім кароткі шлях,
Пражыць імгненьне б,
Не памерці
На ляту,
Сустрэўшы вецьце…
07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
21.01.2021
Гляджу на сябе:
Не мае рукі, быццам,
Падаецца, твар ня мой,
Ды што за жарты?
Я ня свой!
Нібы ў тумане,
Дрыгаю нагамі,
Штось мычу, язык ня мой,
Раптам, штуршок у грудзі,
Мой парушыў сон канвой…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
Падае долу сьнег,
Ідзе чалавек...
Маўкліва пакідае сьлед
Праз свой век...
Прыслухацца, чутны сьмех,
І болю вялізны мех...
Глядзі, ці не твой той сьлед?
Што замятае сьнег...
9.01.2021
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.
Можа быць...
26.12.2020
Можа быць, я ўбачу сонца,
Бо не цягнецца ноч бясконца!
Усё імкнецца наперад,
Час бяжыць і бяжыць,
Толькі як без цябе зараз жыць?
Усё магчыма, калі можа быць J
Аўтар Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.11.2020
Вы бачылі кроў на каверкоце?
Яна выглядае чорнай плямай. Плі!
На імгненне ўбачыш неба, у палёце
Пакінуўшы цела, адштурхніся,
плыві…
Тады я і зразумеў усё. Няма ні добрага, ні злога. Няма праўды і няпраўды. Няма „Я”, няма нікога і нічога. Усё адзінае і ў той жа час кожнае асабіста непаўторнае…
14.12.2020
Я ведаю, усё – ілюзія,
Неба, прырода, птушыны спеў,
Сонцам улетку, зімовымі сцюжамі,
Усё, што меў, ці калісьці хацеў…
Я ведаю, Я – ілюзія,
Колькі б абліччаў ты не займеў,
Быццам вобраз, з жывымі пачуццямі,
Ілюзія, толькі ўяўны цень…
14.10.2020
На Нямізе
На Нямізе кроў
Шмат вякоў,
Пакідае след
Зноў і зноў,
Не збаўляе час
Ад вянкоў,
На Нямізе кроў
Зноў і зноў…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
