07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
21.01.2021
Гляджу на сябе:
Не мае рукі, быццам,
Падаецца, твар ня мой,
Ды што за жарты?
Я ня свой!
Нібы ў тумане,
Дрыгаю нагамі,
Штось мычу, язык ня мой,
Раптам, штуршок у грудзі,
Мой парушыў сон канвой…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
Падае долу сьнег,
Ідзе чалавек...
Маўкліва пакідае сьлед
Праз свой век...
Прыслухацца, чутны сьмех,
І болю вялізны мех...
Глядзі, ці не твой той сьлед?
Што замятае сьнег...
9.01.2021
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.
Можа быць...
26.12.2020
Можа быць, я ўбачу сонца,
Бо не цягнецца ноч бясконца!
Усё імкнецца наперад,
Час бяжыць і бяжыць,
Толькі як без цябе зараз жыць?
Усё магчыма, калі можа быць J
Аўтар Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.11.2020
Вы бачылі кроў на каверкоце?
Яна выглядае чорнай плямай. Плі!
На імгненне ўбачыш неба, у палёце
Пакінуўшы цела, адштурхніся,
плыві…
Тады я і зразумеў усё. Няма ні добрага, ні злога. Няма праўды і няпраўды. Няма „Я”, няма нікога і нічога. Усё адзінае і ў той жа час кожнае асабіста непаўторнае…
14.12.2020
Я ведаю, усё – ілюзія,
Неба, прырода, птушыны спеў,
Сонцам улетку, зімовымі сцюжамі,
Усё, што меў, ці калісьці хацеў…
Я ведаю, Я – ілюзія,
Колькі б абліччаў ты не займеў,
Быццам вобраз, з жывымі пачуццямі,
Ілюзія, толькі ўяўны цень…
14.10.2020
На Нямізе
На Нямізе кроў
Шмат вякоў,
Пакідае след
Зноў і зноў,
Не збаўляе час
Ад вянкоў,
На Нямізе кроў
Зноў і зноў…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
26.11.2020
Калі глядзіш, у
што і хто адзеты,
І хто і як ідзе
перад табой,
То лепш у вольны
час займіся працай,
Не для заробку, працай
над сабой,
Ва ўсіх сваё
жыццё, свае турботы,
Усе маюць розны
погляд і настрой,
Шануй у кожным
права быць свабодным,
Асобнай часткай
свету і душой…
Дзяніс Мацеша
@LITDENMAT
03.08.2020
Шчасце
Хацелася крычаць… Не зварушыў і пылу!
Калі б і атрымалася, не чутна з дна магілы…
Заўжды цягнуўся да жыцця вяршыняў…
А апынуўся ў яме, як і ўсе… Дык хто шчаслівы?!
Не трэба сумаваць, шукаць, хто мілы…
Хто дома лепшы, па жыцці хлуслівы…
Не трэба час губляць! З усяе сілы!
Жыві, пакуль Жывы! Святлом стань пры жыцці! Шчаслівым.