10.11.2023
Калі мяне накрые сон
саянам-прасьціной,
Сьвятлом атуліць цела сьнег,
паветранай вадой
Размые цень, і толькі птушкі з попелу
радкоў
На міг няўмысьля словам дотыкаў
збунтуюць дол.
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
10.11.2023
Калі мяне накрые сон
саянам-прасьціной,
Сьвятлом атуліць цела сьнег,
паветранай вадой
Размые цень, і толькі птушкі з попелу
радкоў
На міг няўмысьля словам дотыкаў
збунтуюць дол.
задушны вецер
несхаць сон патурбаваў
сыходзіць лісьцё
Жоўты камяк прыпыніўся на міг,
па-над долам
Вежамі люстры панесьлі сьвятла
адбіцьцё…
Мара чароўная, “Я” табе сьніцца, спатоля,
Прымірсны водблесь жыцьця, бы яго
й не было.
“Я” хацеў ба забыцца на гэты зьняслаўлены нерат…
Часам вобач каменьня відзежа зьяўляецца – “Бог”
Не зьмяняе зрабованы час у прыстанішчы “Зьвера”...
“Мы”
–
Птушкі ўяўныя
Дзьве
Ў “анідзе” …
Кахаю Цябе…
03.07.2023
Ў несканчоным імкненьні
зданьнёвым “Мы” – госьці…
Нарадзіўся – памры: чораў, глеба ды косьці…
Покуль Куля зьвярнецца на сонечны
бок,
Цемрадзь tempo
зайграе – дамоўка і плот…
Ў векавечным марцьвеньні-чаканьні
“Мы” – хтосьці:
Каляровыя плямы надзеі і злосьці…
Самахоць прысьпяшаем быцьця
калаўрот…
Толькі ў кождым імгненьні Каханьня
“Мы” – Бог.
13.07.2023 “Мы” – Бог
Страціла істасьць
І колеры, й хформы…
Толькі паэзія –
Музыка вольных…
Мо жыў і птушкай –
Куляй зямною…
Але ў кождым з жыцьцяў
“Я” быў з “Табою”…
29.06.2023