24.03.2021
Мы толькі ў думках „Мы”…
Гляджу зацемкі,
Тое, сёе…
Страчана былое,
А жывое толькі там,
Па-за дыханьня гукам,
Слухай рытм душы…
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Вітаю Вас, паважаны чытач, на маёй старонцы! Вершы на беларускай мове. Сучасная паэзія. Беларускія вершы. Вершы па-беларуску. Паэзія. Poetry. Belarusian poems. Poems in the Belarusian language.
24.03.2021
Мы толькі ў думках „Мы”…
Гляджу зацемкі,
Тое, сёе…
Страчана былое,
А жывое толькі там,
Па-за дыханьня гукам,
Слухай рытм душы…
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
10.03.2021
Я чую вас…
Нейкія словы
Шэпча мне
Голас ціхі,
Мо розуму майго,
А мо й госьця,
Аднекуль
Адтуль
Хтосьці…
І ў дзень, і ў ноч,
Мне гаворыць
Штосьці…
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
13.03.2021
Шукаеш па вуглах кватэры,
Шукаеш там, дзе зьнікае вера,
Меру, якую сабе адмерыў,
Цела, што табе хтось даверыў,
Попел і вецер стануць прыпевам
Імгненьням апошнім тваім, і сьпевам,
Адкуль, для каго і зь якой халеры
Гэта назвалі жыцьцём…
Куды зьбегчы? Дзе дзьверы?
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
28.02.2021
Апошні дзень зімы,
Не заціхае вецер,
Камякі лятуць
І тут, і там,
У кудасе я, раптам,
Сам сябе прыкмеціў,
Тут пабыў, і там,
Усё жыцьцё
Ў кругаверці…
Мы ляцім зусім кароткі шлях,
Пражыць імгненьне б,
Не памерці
На ляту,
Сустрэўшы вецьце…
07.02.2021
ТЫ
Закінь у сьметнік тэлевізар,
Замест яго ў акно глядзі!
Пакуль твой за цябе рабілі выбар,
Запэцкалася шкло ўсё ў крыві,
Глядзі ў люстэрка, асцярожна!
Там ката маска і драты…
Як жа такое адбылося?
За ўсё адказны кожны ТЫ.
27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
21.01.2021
Гляджу на сябе:
Не мае рукі, быццам,
Падаецца, твар ня мой,
Ды што за жарты?
Я ня свой!
Нібы ў тумане,
Дрыгаю нагамі,
Штось мычу, язык ня мой,
Раптам, штуршок у грудзі,
Мой парушыў сон канвой…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
Падае долу сьнег,
Ідзе чалавек...
Маўкліва пакідае сьлед
Праз свой век...
Прыслухацца, чутны сьмех,
І болю вялізны мех...
Глядзі, ці не твой той сьлед?
Што замятае сьнег...
9.01.2021
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.
Можа быць...
26.12.2020
Можа быць, я ўбачу сонца,
Бо не цягнецца ноч бясконца!
Усё імкнецца наперад,
Час бяжыць і бяжыць,
Толькі як без цябе зараз жыць?
Усё магчыма, калі можа быць J
Аўтар Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.11.2020
Вы бачылі кроў на каверкоце?
Яна выглядае чорнай плямай. Плі!
На імгненне ўбачыш неба, у палёце
Пакінуўшы цела, адштурхніся,
плыві…