РАССТРЭЛ...

 

21.01.2021

 

Гляджу на сябе:

Не мае рукі, быццам,

Падаецца, твар ня мой,

Ды што за жарты?

Я ня свой!

Нібы ў тумане,

Дрыгаю нагамі,

Штось мычу, язык ня мой,

Раптам, штуршок у грудзі,

Мой парушыў сон канвой…

@litdenmat

Дзяніс Мацеша

Сьлед...

 Падае долу сьнег,

Ідзе чалавек...

Маўкліва пакідае сьлед

Праз свой век...

Прыслухацца, чутны сьмех,

І болю вялізны мех...

Глядзі, ці не твой той сьлед?

Што замятае сьнег...

9.01.2021

Аўт Дзяніс Мацеша

@litdenmat 

Можа Быць

Яе ўсмешка ў зімовы халодны вечар сагравала і дарыла надзею.

Можа быць... 

26.12.2020

Можа быць, я ўбачу сонца,

Бо не цягнецца ноч бясконца!

Усё імкнецца наперад,

Час бяжыць і бяжыць,

Толькі як без цябе зараз жыць?

Усё магчыма, калі можа быць J

Аўтар Дзяніс Мацеша

@litdenmat

Кроў на каверкоце...

 

07.11.2020

 

Вы бачылі кроў на каверкоце?

Яна выглядае чорнай плямай. Плі!

На імгненне ўбачыш неба, у палёце

Пакінуўшы цела, адштурхніся, плыві…

Я - ІЛЮЗІЯ

Тады я і зразумеў усё. Няма ні добрага, ні злога. Няма праўды і няпраўды. Няма „Я”, няма нікога і нічога. Усё адзінае і ў той жа час кожнае асабіста непаўторнае… 

14.12.2020

 

Я ведаю, усё – ілюзія,

Неба, прырода, птушыны спеў,

Сонцам улетку, зімовымі сцюжамі,

Усё, што меў, ці калісьці хацеў…

Я ведаю, Я – ілюзія,

Колькі б абліччаў ты не займеў,

Быццам вобраз, з жывымі пачуццямі,

Ілюзія, толькі ўяўны  цень…

На Нямізе

 

14.10.2020

 

На Нямізе

 

На Нямізе кроў

Шмат вякоў,

Пакідае след

Зноў і зноў,

Не збаўляе час

Ад вянкоў,

На Нямізе кроў

Зноў і зноў…

@litdenmat

Дзяніс Мацеша

Быць Сабой!

 

26.11.2020

 

Калі глядзіш, у што і хто адзеты,

І хто і як ідзе перад табой,

То лепш у вольны час займіся працай,

Не для заробку, працай над сабой,

Ва ўсіх сваё жыццё, свае турботы,

Усе маюць розны погляд і настрой,

Шануй у кожным права быць свабодным,

Асобнай часткай свету і душой…

Дзяніс Мацеша

@LITDENMAT

Жыві, пакуль Жывы!

 

03.08.2020

 

Шчасце

 

Хацелася крычаць… Не зварушыў і пылу!

Калі б і атрымалася, не чутна з дна магілы…

Заўжды цягнуўся да жыцця вяршыняў…

А апынуўся ў яме, як і ўсе… Дык хто шчаслівы?!

Не трэба сумаваць, шукаць, хто мілы…

Хто дома лепшы, па жыцці хлуслівы…

Не трэба час губляць! З усяе сілы!

Жыві, пакуль Жывы! Святлом стань пры жыцці! Шчаслівым.

Страх у кожнага свой

 06.10.2020

Страх.

У кожнага свой.

Шукаць вінаватых

Не мае сэнсу.

Не той, хто са зброей,

Сёння герой,

А хто пераступіць жах

Па закліку сэрца…

Для каго і праца

Сэнс жыцця.

Іншы не бачыць свету,

Жадае смерці…

Шлях.

У кожнага свой.

Не асуджай.

Разам мы і кожны з нас.

Верце.

Аўтар Дзяніс Мацеша

Сябры. Сёння той самы час, калі кожны з нас можа стаць кропляй, якая напоўніць святлом наша жыццё і нашу будучыню. Верым і Пераможам!

Я буду заставацца тут

Прайдуць гады імгненнем, векам,

Заўсёды так бывае з чалавекам,

Насуперак натоўпу і прыкметам,

Я буду заставацца тут,

Я буду ў літарах і словах,

У вершах, спевах і размовах,

У сэрцах, думках, роднай мове,

Я буду заставацца тут,

У кожнай кветачцы ў полі,

У гарадах, дамах, на волі,

Пачуццях радасці ды болю,

Я буду заставацца тут…

 18.07.2020

Дзяніс Мацеша

@litdenmat