Тады я і зразумеў усё. Няма ні добрага, ні злога. Няма праўды і няпраўды. Няма „Я”, няма нікога і нічога. Усё адзінае і ў той жа час кожнае асабіста непаўторнае…
14.12.2020
Я ведаю, усё – ілюзія,
Неба, прырода, птушыны спеў,
Сонцам улетку, зімовымі сцюжамі,
Усё, што меў, ці калісьці хацеў…
Я ведаю, Я – ілюзія,
Колькі б абліччаў ты не займеў,
Быццам вобраз, з жывымі пачуццямі,
Ілюзія, толькі ўяўны цень…
14.10.2020
На Нямізе
На Нямізе кроў
Шмат вякоў,
Пакідае след
Зноў і зноў,
Не збаўляе час
Ад вянкоў,
На Нямізе кроў
Зноў і зноў…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
26.11.2020
Калі глядзіш, у
што і хто адзеты,
І хто і як ідзе
перад табой,
То лепш у вольны
час займіся працай,
Не для заробку, працай
над сабой,
Ва ўсіх сваё
жыццё, свае турботы,
Усе маюць розны
погляд і настрой,
Шануй у кожным
права быць свабодным,
Асобнай часткай
свету і душой…
Дзяніс Мацеша
@LITDENMAT
03.08.2020
Шчасце
Хацелася крычаць… Не зварушыў і пылу!
Калі б і атрымалася, не чутна з дна магілы…
Заўжды цягнуўся да жыцця вяршыняў…
А апынуўся ў яме, як і ўсе… Дык хто шчаслівы?!
Не трэба сумаваць, шукаць, хто мілы…
Хто дома лепшы, па жыцці хлуслівы…
Не трэба час губляць! З усяе сілы!
Жыві, пакуль Жывы! Святлом стань пры жыцці! Шчаслівым.
06.10.2020
Страх.
У кожнага свой.
Шукаць вінаватых
Не мае сэнсу.
Не той, хто са зброей,
Сёння герой,
А хто пераступіць жах
Па закліку сэрца…
Для каго і праца
Сэнс жыцця.
Іншы не бачыць свету,
Жадае смерці…
Шлях.
У кожнага свой.
Не асуджай.
Разам мы і кожны з нас.
Верце.
Аўтар Дзяніс Мацеша
Сябры. Сёння той самы час, калі кожны з нас можа стаць кропляй, якая напоўніць святлом наша жыццё і нашу будучыню. Верым і Пераможам!
Прайдуць гады імгненнем, векам,
Заўсёды так бывае з чалавекам,
Насуперак натоўпу і прыкметам,
Я буду заставацца тут,
Я буду ў літарах і словах,
У вершах, спевах і размовах,
У сэрцах, думках, роднай мове,
Я буду заставацца тут,
У кожнай кветачцы ў полі,
У гарадах, дамах, на волі,
Пачуццях радасці ды болю,
Я буду заставацца тут…
18.07.2020
Дзяніс Мацеша
@litdenmat
07.06.2020
Я цябе бачыў у сне,
Здавалася б, блізка-блізка,
Як бачыць дрэва ў лісце
Для капак дажджу калыску…
Я мімалётам адчуў
Твой погляд чысты-чысты,
Як сярод кветак ручай
Імкнецца вадой празрыстай…
Толькі б цябе адчуваць
У прыемнай ласкавай цішы…
Я не хацеў размаўляць,
І гукі і словы забыўшы…
Колькі ж часу прайшло,
Пачуцце тое сасніўшы,
Я Цябе буду шукаць,
Хоць тысячу жыццяў пражыўшы…
Аўт Дзяніс Мацеша
Павольны рух жыццёвых спраў
Сярод хітраспляцення вуліц,
Падзей бясконцы карнавал
Гірляндай каляровых фар,
Двары, паркоўкі і туман,
І ранку з вечарамі сувязь…
Ідуць гады,
Змяняецца жыццё,
Былі лясы,
Дзе толька кінеш вока,
Знішчаецца,
І пойдзе ў забыццё
Вада з крыніц,
І смак з маліны соку,
Усё знікае,
Салаўіны спеў
Не чутны,
Гракае сарока,
Спыніцца б!
Крыкнуць не паспеў,
Як знік і сам,
Не выплысьці. Глыбока…
07.07.2020
27.05.2020
Раптам разумееш, штосьці ёсць!
З іншага, магчыма, часу…
Тое, што аднойчы адбылося,
Падаецца, ужо бачыў…
Нібы выбух, думка “Вось Яно”!
І адначасова абуджэнне,
Розуму увагу заняло
Першае ж наступнае імгненне…
