27.01.2021
Сьнег схавае бруд,
Барыкады з калючкі,
Схавае зялёныя сьцяжкі,
Што пакінулі ў сьметніках людзі,
І безьліч іншых атрут,
Сьнег чысты,
Яго колер белы,
Часам шэры,
Іскрысты,
Амаль празрысты,
Сьнег выклікае пачуцьці,
Часам, гэта любоў,
Сьнег амаль усё схавае,
Коўдрай накрые,
Але не схавае кроў…
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
21.01.2021
Гляджу на сябе:
Не мае рукі, быццам,
Падаецца, твар ня мой,
Ды што за жарты?
Я ня свой!
Нібы ў тумане,
Дрыгаю нагамі,
Штось мычу, язык ня мой,
Раптам, штуршок у грудзі,
Мой парушыў сон канвой…
@litdenmat
Дзяніс Мацеша
Падае долу сьнег,
Ідзе чалавек...
Маўкліва пакідае сьлед
Праз свой век...
Прыслухацца, чутны сьмех,
І болю вялізны мех...
Глядзі, ці не твой той сьлед?
Што замятае сьнег...
9.01.2021
Аўт Дзяніс Мацеша
@litdenmat
