8-10 .01.2020
Што, калі няма дарогі?
Як не зблукаць у жыцці?
Тут іншай не знайсці свабоды,
Заплюшчыць вочы і ісці…
Што, калі не бачыш праўды?
Калі ў роспачы сапраўднай?
Калі авалодаў жах?
Ведай, усё ў тваіх руках!
Лепш, чым Сам, не дапаможа,
Ані Сябра, ані Божа…
Ты адказны за свой век,
Бо назваўся Чалавек…
01.06.2020
Каму свабода,
Каму роспач адзіноцтва,
Каму вайна,
Каму працоўны час…
Але, заўсёды ёсць той, каму хочацца
Пражыць той лёс, цяжкі для нас…
26.05.2020
Я – Пачакун.
Не чалавек.
Я проста ёсць
Без радасці, без злосці…
Не маю ні пачатку, ні канца.
Я – Пачакун.
Чаго чакаю?
Штосьці…
Цудоўна ўсё навокал і прыгожа,
У кожнай кроплі свету цуд!
Цячэ крыніца, ззяе збожжа,
І дзьмухавец пускае пух!
Аблокі белыя ў небе,
Нібы магутны волат, дуб!
Птушыны спеў ў ліловым бэзе
Зачараваў прыемна слух!
Прыгожа раніцай і ноччу
Цяпло адчуць і гоман дожджу!
Прымаюць казку, дзіўнасць вочы,
З прыродай кожны момант крочу!
19.01.2020
Цішыня
Толькі ноччу ажывае цішыня,
У гарадах няма свабоды,
Сярод іншых дзіўнасцей прыроды,
Цішыня – то гук неверагодны…
Паміж вуліц і дарог, сярод дамоў,
Моўчкі адшукай яе прыкметы,
Нават у мурашніках жылых, сярод кватэр,
Ты яе адчуеш у паветры…
Усім сэрцам прасякнуцца,
зразумець,
Цішыня – адказ на ўсе пытанні…
Слухай, і ўбачыш пэўны сэнс,
Пачуццё адзінасці з дыханнем…
Фота ўзята з fotoprizer.ru
